Description
01/ A Light from Afar – Prelude – 00:01:54
02/ A Light from Afar – 00:08:45
03/ Boundless Horizon – 00:06:33
04/ The Rose’ s Secret – 00:07:02
05/ Al-Andalus – 00:06:24
06/ Land of Conciliation – 00:09:50
07/ Shining Heights – 00:07:24
08/ Astral Harmony – 00:05:31
09/ Fields of Bliss – 00:06:46
10/ The Rose’ s Secret – Reprise – 00:03:53
With his latest work, the artist once again presents a first-class listening experience. Spherical sounds mix perfectly with symphonic elements, with epic chord progressions on the piano the ‘Lord of Sounds’ draws vast landscapes, colored by acoustic and electric guitar parts typical of his style.
Especially in the title track ‘A Light from Afar’ you can clearly feel his roots as one of the pioneers of electronic/acoustic music of the eighties. ‘Boundless Horizon’ seems like a homage to Vangelis, the grand master of electronic music.
Robbert Schuller –
GANDALF
A Light From Afar
(BSC / PRUDENCE)
#pianodominant #geenuitschieter #zelfplagiaat
Onverstoorbaar bouwt Oostenrijker Heinz Strobl verder aan zijn discografie die inmiddels al tientallen albums omvat. Qua fysiek begint de 71-jarige muzikant ook steeds meer op de ‘echte’ Gandalf uit de films en boeken te lijken. Waar we op de voorgaande release Eartheana de serieuze terugkeer van de elektrische gitaar in het klankenpalet mochten vieren, is het plezier daarover helaas van korte duur. Het titelnummer waarmee wordt geopend heeft nog een paar Hackett-achtige uithalen maar daarna wint de piano het toch weer met gedragen melodieën. Behoorlijk jammer, omdat wat extra pit meerwaarde had kunnen geven deze plaat. Ik schaar A Light From Afar na de nodige draaibeurten in als een middenmoter in het Gandalf-oeuvre. Het is namelijk zo dat er her en der tamelijk opzichtig leentjebuur gespeeld wordt bij andere componisten en eerder werk uit eigen stal. Zo schurken de pianoklanken op The Rose’s Secret opvallend dicht aan tegen Michael Nymans score voor de Oscarwinnende film The Piano. Overigens is het wel een van de beste stukken op deze cd waar ook een Weens klassiek kwartet acte de présence geeft. En dan iets dat riekt naar zelfplagiaat: bij het passeren van de track Astral Harmony ontkom ik niet aan herkenning van een compositie die Heinz in de eerste helft van de jaren negentig maakte. De titel van dat andere stuk heb ik niet kunnen achterhalen, maar de klankgelijkenis tussen beide is bepaald opmerkelijk. Het zijn smetjes waardoor dit album een wat lagere inschaling krijgt dan doorgaans. Met productie, klank en speelkwaliteit is zoals gewoonlijk niets mis; bij de originaliteit dus wel enkele kanttekeningen.
Robbert Schuller
iO Pages (januari 2025)